Pulcherrima Mater qui,
ut primum natus est,
in frigore, per Illum,
filium tuum parvum,
tantum trepidavisti,
ut halitu tuo assidue,
cum asino et cum bove,
tepentem servavisti.
Et tu dolere pergens,
dum Ille sensim crescit
et inter turbam gentium
a domu sua discedit.
Et te semper cruciabat:
aut spectans apud homines
sua alta verba serere,
aut aspiciens suas plurimas
mirabiles res agere,
et multis cum tuis lacrimis
et maximo dolore,
quasso animo fracta,
tu, ad terram afflicta,
vix intelligis quia,
Ille autem necandus
nunc in florente aetate,
tam crudeliter in cruce.
Et eadem ratione
matres familiae sentiunt
promptae, apud omnes gentes,
et ad omnia faciendum
ita paratae agunt
solacio filios praebendum.
Ad hoc saepe pro eis
orare non remittunt
tuum auxilium petentes.
Tu, qui conectere potes,
nos miseros homines
in filio nostri Domini
per amorem tuum sanctum.